[soundcloud url=”http://api.soundcloud.com/tracks/118548461″ params=”auto_play=false&show_artwork=true&color=ff7700″ width=”100%” height=”166″ iframe=”true” /]
“Πες μου μπαμπά για τον πόλεμο στα αλβανικά βουνά...”
Εκείνα τα χειμωνιάτικα βράδια που παιδί καλούσα τον πατέρα μου, Χρήστο Ζησόπουλο, να μου διηγηθεί το δικό του “παραμύθι” στην κυριολεξία ρουφούσα με τα αδέρφια μου την κάθε του λέξη. Ήταν ο δικός μας ήρωας που μας “ταξίδευε” στα χιονισμένα βουνά της Αλβανίας, ανάμεσα από τις σφαίρες και τους ήχους των κανονιών.
Πόση αγωνία και στενοχώρια ένιωθα κάθε φορά που το νερό του ποταμού τον παρέσερνε και πόση ανακούφιση όταν τα γερά του χέρια και η βοήθεια του Θεού τον έβγαζαν μουσκεμένο αλλά σώο στο παγωμένο δάσος. Πόσο χαρούμενη ήμουν που η σφαίρα του έξυσε προσεκτικά το τακούνι μόνο της αρβύλας του και το βλήμα πέρασε ξυστά πάνω από το κράνος του. Γιατί έτσι τον “είχαμε” ευτυχώς!
“Γράψε μπαμπά τις αναμνήσεις σου από τον πόλεμο και εγώ θα το κάνω βιβλίο” και ευτυχώς τις κατέγραφε για να θυμούνται τα παιδιά του και όλα τα παιδιά.
Εγώ όμως δεν κράτησα την υπόσχεσή μου, προς το παρόν τουλάχιστον…Να ΄σαι καλά κ. Δημήτρη για την παρουσίαση των ηχογραφημένων αποσπασμάτων και συ Γιώργο για την ιδέα σου να το κάνουμε !
Μαρία Ζησοπούλου
Εκπαιδευτικός ΠΕ70 ΜΠΣ Οργάνωση & Διοίκηση της Εκπ/σης
Τι να πω,με συγκίνησε όλη η μουσική και ηχητική επένδυση που ζωντάνεψε και βελτίωσε την αφήγηση.Ευχαριστώ κ.Δημήτρη!
Να είστε καλά κ. Μαρία! Εμείς ευχαριστούμε που μας παρουσιάσατε την ιστορία του πατέρα σας.
Κ.Μαρια πολυ ωραια η αφηγηση
Κυρία Μαρία ήταν πολύ ωραία η αφήγηση αλλά και η μουσική είναι υπέροχη!!!
Χαίρομαι που σου άρεσε Μαρία!
Κυριε εγω αν δν ειχα την ιδεα πιος θα την ειχε εε
Έτσι ακριβώς Γιώργο!Σε αυτά είσαι πρώτος!
Γιώργο πραγματικά η ιδέα ήταν εξαιρετική,έχεις φαντασία,πρωτοτυπία,σκέψου λοιπόν αν τα προωθείς όλα αυτά τι μπορείς να κάνεις!
Όταν η αγανάκτηση ξεχειλίζει απέναντι στην αδικία,οι λαοί σηκώνονται όρθιοι για να δώσουν το μεγάλο “παρών” στο κάλεσμα της Μοίρας.Είναι οι στιγμές εκείνες όπου σημαίνει η ώρα της Ιστορίας και γράφεται έτσι απλά από ανθρώπους καθημερινούς που αποζητούν τη δικαίωση.
Έτσι ο λαός του 40 πλημμυρισμένος από τη χαρά και τη δόξα της ζωής όρμησε προς τη θυσία με τόσο κέφι,χίμιξε θαρρείς με τέτοιαν αποκοτιά στη φωτιά.Δεν ήταν πλασμένοι για τον πόλεμο,αλλά πολέμησαν.Άφησαν το αλέτρι και άρπαξαν το όπλο.Και κατάφεραν το αδύνατο.Έχουμε χρέος να θυμόμαστε οι επόμενες γενιές και να μαθαίνουμε…
κυριε η αυειγιση της κυριας Μαριας ηταν πολύ καλη αλλα ειχε πολύ ανχος και πολύ σοβαροτιτα
Η αφήγηση ήταν πάρα πολύ ωραία πράγματι Ελένη και είναι λογικό να νιώθει συγκίνηση διαβάζάζοντας τα λόγια του πατέρα της που πολέμησε στο μέτωπο και δεν είναι πια μαζί μας…
Αυτό έπρεπε…
κυριε οντος τα γραμματα δεν τα καταλαυενεις
γειασας κυριε
Το σχολειο μας πειγε εγκδρομη στο π.ε.φ. Όταν φτασαμε στο π.ε.φ
και μπεικαμε μεσα ειρθε ενας φαντάρος και μας ειπε τι θα δουμε. Αμεσως μετα πειγαμε και ειδαμε αυτά που μας ειπε και αφου τα ειδαμε πριν φειγουμε μας ανευασε στο τανξ.
Καλα χριστουγενα και καλες γιορτες. Ελενη
Καλές γιορτές και Καλή Χρονιά!